تلنــگر

تلنــگر

وبگاه اختصاصی تیم اجرایی تلنگر
تلنــگر

تلنــگر

وبگاه اختصاصی تیم اجرایی تلنگر

نور آل محمد« صلی الله علیه»

بسم رب المهدی«عج الله»

 

نور آل محمد« صلی الله علیه»

از القاب حضرت مهدی عج الله است . در روایات آمده است که در آیه ی شریفه "والله متم نوره" (۱) یعنی به ولایت قائم (ع) و به ظهور آن حضرت، و در آیه ی "و اشرقت الارض بنور ربها " (۲) مراد، روشن شدن زمین به نور آن حضرت است.

در یکی از زیارات جامعه نیز در اوصاف آن حضرت می خوانیم "نور الانوار الذی تشرق به الارض عما قلیل". روایت شده از جابربن عبدالله انصاری که گفت: در مسجد کوفه داخل شدم، در حالی که امیر المومنین (ع) با انگشتان مبارک خود می نوشت و تبسم می فرمود. گفتم: «یا امیر المومنین! چه چیز شما را به خنده آورده است»؟ فرمود: «عجب دارم از آن که این آیه را می خواند، ولی به حق، به آن معرفت ندارد». گفتم: کدام آیه؟ فرمود: "الله نور السموات والارض" تا آخر "مثل نوره کمشکوه"؛ «مشکوه» محمد (ص) است. «فیها مصباح» منم مصباح. «زجاجه الزجاجه» حسن و حسین (ع) هستند. «زیتونه» جعفر بن محمد (ع) است. «لا شرقیه » موسی بن جعفر (ع) است. «و لا غربیه» علی بن موسی الرضا(ع) است. «یکاد زیتها یضیء» محمد بن علی (ع) است. «لو لم تمسسه نار» علی بن محمد (ع) است. «نور علی نور» حسن بن علی (ع) است. و «یهدی الله لنوره من یشاء» قائم مهدی (ع) است. (۳)

در پاره ای از اخبار معراج آمده است که نور آن حضرت، در عالم اظله، میان انوار ائمه (ع) مانند ستاره ای درخشان بود در بین سایر کواکب. (۴)

۱)سوره صف۸
۲)سوره زمر،۶۹
۳)نجم الثاقب،باب دوم
۴)همان 
                                                                                   موعود نامه: ص ۷۴۲

 

 

موعود

بسم رب المهدی«عج الله»

 
 
 
 

موعود

موعود یکی از لقب های معروف حضرت مهدی (عج الله)است . این لقب از آن جهت به آن حضرت داده شده است که نوید ظهور او توسط انبیای الهی به تمام امت ها رسیده است و در نتیجه آن عقیده به ظهور یک منجی بزرگ الهی در آخر الزمان که جهانیان را از یوغ ستم و بیداد رهایی خواهد بخشید ،به عنوان یک اعتقاد عمومی و همگانی مطرح است. به گونه ای که امروزه هیچ مذهب و آیینی را نمی توان یافت که معتقد به ظهور منجی بزرگ جهانی از جمله آموزه های اصلی و پایه های اعتقادی آن نباشد. به علاوه علیرغم وقوع تحریف در متون کتاب های دینی ادیان گذشته، در بخش های زیادی از آن ها به نمونه هایی از این نویدها بر می خوریم. به عنوان مثال در زبور حضرت داوود علیه السلام که تحت عنوان مزامیر در لابلای عهد عتیق آمده است در حداقل سی و پنج مورد، نویدهایی درباره ظهور موعود جهانی به چشم می خورد. 

 همین طور در عهد عتیق (تورات) در کتاب های اشعیای نبی در فصل ۱ و ۴۵ و زکریای نبی فصل 14 و صفینای نبی فصل ۳ و سلیمان نبی فصل ۲ ، حزقیل نبی فصل ۲۱ و.... در این باره مطالب زیادی آمده است. در اناجیل اربعه به این موضوع بیش از سایر منابع دینی سابق پرداخته شده است. در قاموس کتاب مقدس «مسترهاکس» تصریح دارد که در انجیل و ملحقات آن (عهد جدید) کلمه پسر انسان بیش از هفتصد بار تکرار شده است که تنها سی مورد آن با حضرت عیسی علیه السلام قابل تطبیق است و حدوود پنجاه مورد دیگر از نجات دهنده موعودی سخن می گوید که در آخرالزمان ظهور خواهد کرد و حضرت عیسی علیه السلام نیز با او خواهد آمد، تا او را یاری نماید.

به همین ترتیب در کتاب های مقدس سایر آیین ها، نظیر زردشتیان، هندوها، بودائیان و .... که رهبران آنها خود را پیامبر آسمانی معرفی می کرده اند ، مباحث زیادی در زمینه منجی موعود جهانی بیان شده است. مجموعه این گونه مطالب به وضوح، اصیل و جهانی بودن اعتقاد به ظهور یک موعود بزرگ را به اثبات می رساند. گذشته از این در چند مورد، برخی از وعده های مهم موجود در آیات قرآنی به قیام امام زمان علیه السلام تطبیق شده است که از جمله آن هاست : آیه 55 سوره نور ، آیه 22 و 23 سوره ذاریات ، از امام سجاد علیه السلام روایت شده است که این آیات به مسئله قیام مهدی علیه السلام که از خاندان پیامبران است، اشاره دارد.(۱)

در زیارت معروف حضرت مهدی علیه السلام که مرحوم سید بن طاووس آن را نقل می کنند ،از آن حضرت در یک مورد با تعبیر موعود امت ها یاد شده است:«السلام علی المهدی الذی وعدالله عزوجل به الامم ان یجمع به الکلم ویلم به الشعث ویملا به الارض قسطا وعدلا ویمکن له وینجربه وعدالمومنین(»

درود بر آن مهدی که خداوند عزوجل وعده ظهور او را به امت ها داده است که به وسیله او وحدت و یکپارچگی را جایگزین پراکندگی و تفرقه نموده و وعده هایی که به مومنان داده شده است به دست او عملی خواهد شد ... بنابراین چون امام مهدی علیه السلام همان خلیفه الهی است که وعده ظهور حکومت عادلانه او توسط تمام سفیران آسمانی به افراد تمام جوامع بشری داده است، ایشان را به عنوان «موعود» می خوانند و همه امت ها علیرغم اختلاف نظری که در بیان مشخصات و اوصاف او دارند، ایشان را به عنوان موعود بزرگ الهی می شناسند، همو که پس از ظهور، همه انسان ها را به سعادت واقعی که همواره در آرزوی آن به سر می برده اند، رهنمون خواهد شد و به ظلم و بی عدالتی پایان خواهد بخشید.(۳)

غیبه طوسی،ص۱۱۰

۲) مفاتیح الجنان، زیارت صاحب الامر

۳) نشریه موعود،شماره۲۹، ص۶۰

موعود نامه: ص    ۷۰۶