انتظار کودکانه

دلم واقعا گرفته

شاید شروع این حال از یه هفته پیش درست یه همچین روزی بود.. روز میلاد امام زمان (عج)...

تو خیابونا پر شده بود از بوی اسپند و ایستگاه­هایی که شیرینی و شربت می­دادن.. مجالس شادی و مولودی خوانی هم که تا دلتون بخواد... همه یه ذوق و شوقی داشتند! اما ذربینم رو که به دست ­گرفتم چیزای دیگه­ای ­دیدم!!!

در جایگاهی نیستم که بخوام قضاوت سطحی و ظاهری بکنم... خودم حسابی نقطه ضعف دارم.. اما تو کتابا و سخنان بزرگان یه چیزایی راجب به منتظرای واقعی خوندم و می­دونم.  به قولی "از کوزه برون همان تراود که در اوست"

خلاصه ذربین رو برداشتیم تا ببینم تو این روز که انقدر به انجام اعمال بزرگی سفارش شده، کی عامل به عمل هست.

تردد آدما.. حمله به سمت ایستگاه­هایی که شربت میدن... بوق ممتد ماشین­ها که تو ترافیک خیابون، پشت صف شربت دادن موندن و انتظار رفتن می­کشن... هُل دادنا تو صف بستنی.. (خوب هوا گرمه)! نوع پوشش­ها هم که بیییییییییییب! یه رقابت سالمی هم که جدیداً تو شهر ما بین هیئات مذهبی به وجود آمده اینه که فلان مداح کشوری رو زودتر از جاهای دیگه دعوت کنن که مجلسشون پر رونق تر باشه... خوب حتماً اینطوری نیت مردم برای رفتن به مجلس خالص­تر می­شه. البته می دونین ما اصلاً تو شهرمون مداح نداریم که!!!

خلاصه آخر شب که داشتم بر می­گشتم خونه تو آرامش و سکوتی که تو شب حکم فرماست.. صدای متناوب خش و خشی رو شنیدم.. دیدم یه رفتگری که تو صورتش صمیمیت موج می­زد داره لیوانای یه بار مصرفی که سرتاسر کف خیابون رو پوشونده جارو می­کنه..  

خسته نباشید          سلامت باشی جوون

می­دونین رفقا ما اول باید به خودمون تلنگر بزنیم...       تو ادامه مطلب مجلس خصوصیه...

ظاهراً می­گوییم آقا می­آید، ولی در حقیقت ما به خدمت حضرت می­رویم. ما به پشت دیوار دنیا رفتیم و گم شدیم باید از پشت دیوار بیرون بیاییم تا ببینیم که حضرت از همان ابتدا حاضر بودند.

ما مثل بچه­ای هستیم که پدرش دست او را گرفته است تا به جایی ببرد و در طول مسیر از بازاری عبور می­کنند. بچه  جلب ویترین مغازه­ها می­شود و دست پدر را رها می­کند و در بازار گم می­شود و وقتی متوجه می­شود که دیگر پدر را نمی­بیند، گمان می­کند پدرش گم شده است، در حالی که در واقع خودش گم شده است. انبیا و اولیا پدران خلقند و دست خلایق را می­گیرند تا آن­ها را به سلامت از بازار دنیا عبور دهند. غالب خلایق جلب متاع­های دنیا شده­اند و دست پدر را رها کرده و در بازار دنیا گم شده­اند. امام زمان (عج) گم و غائب نشده است، ما گم و محجوب گشته­ایم. (1)

سبب غیبت امام زمان (عج) خود ما هستیم؛ زیرا دستمان به او نمی­رسد، وگرنه اگر در میان ما بیاید و ظاهر و حاضر شود چه کسی او را می­کشد؟! آیا جنیان آن حضرت را می­کشند، یا قاتل او انسان است؟! ما پیش از این در طول تاریخ ائمه (علیهم السلام)، امتحان خود را پس داده­ایم که آیا از امام تحفّظ، و اطاعت می­کنیم، و یا این که او را به قتل می رسانیم؟! (2)

سوال: خیلی­ها می­گویند چرا عصر جمعه، غمگین است؟ پاسخ: چون روز جمعه، روز امام زمان (عج) است و (آن حضرت) اعمال شیعیان را می­نگرد، محزون می­شود. او مصدر است، پس تمام مشتقات او هم به حزن او محزون می­شوند. (3)

در زیارت حضرت غائب (عج) وارد شده است: «السلام علیک ایّها المهذب الخائف» سلام بر تو ای آراسته بیمناک! با این که اگر انسان خائن باشد، باید خائف باشد، و شخص مهذب و بی­گناه و پاک از کسی بیم ندارد، ولی آن حضرت با آن حریم پاک، از اظهار خود خائف است. بنابراین، از گناه ما و به خاطر اعمال ما است که آن حضرت هزار سال در بیابان­ها دربه­در و خائف است. (4)

عِرق ایمانی ما کجا و منزلت ایمانی امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف کجا؟! اگر ما در نزد او کافر به حساب نیاییم! چرا دستش را بسته­ایم و خانه نشینش کرده­ایم و اجازه نمی­دهیم خود را نشان دهد؟! آن آقا گفت: چرا برای تعجیل فرج دعا می­کنید؟ آیا می­خواهید بیاید و او را هم بکشید؟! برای این که مزاحم خط و مرام و … شما خواهد بود. آنان که سایر ائمه (علیهم السلام) را کشتند دیوانه که نبودند، بلکه سبب آن بی­دینی بود، آیا الان دیگر آن طور نیست؟! (۵)

(1) به نقل از حاج اسماعیل دولابی. مصباح الهدی: ص 319.

(2) در محضر بهجت: ش 130.

(3) آیت ا.. کشمیری، روح و ریحان: ص 118.

(4) در محضر بهجت: ش 646.

(5) همان: ش 908.